A noite do 2 de xaneiro de 1921 durante unha treboada o vapor Santa Isabel cargado con 269 persoas e con destino a Bos Aires choca contra as rochas da Illa de Sálvora. Tomás, o xove fareiro da Illa escoita os berros e acode correndo á aldea para pedir axuda. Na Illa esa noite non hai homes, están celebrando o aninovo en terra firme. A esperanza de salvarse para os pasaxeiros está nas mulleres, vellos e nenos que hai na illa. Así que 3 mulleres novas, María, Josefa e Cipriana, bótanse ao mar nunha dorna polbeira. Remando de oído sen ver nada en medio da néboa e as terribles ondas, loitando contra os propios náufragos que están a piques de tiralas ao mar varias veces, conseguen salvar a case 50 persoas. Para os xornais e o público acaban de nacer unhas ‘heroínas’. Esa mesma noite o garda da illa é asasinado nas rochas ao pé do mar en medio dun forcexo coas propias María e Josefa. As dúas van pagar moi caro ambas accións. O naufraxio do vapor non só se leva por diante a morte de 213 persoas, senón a tranquilidade e calma da pequena illa de Sálvora.