Ano 1940. Un pobo perdido na meseta castelá. É domingo e chega a camioneta do Cine. No desvencellado edificio que serve para todo improvísase unha proxección. A película: “El Doctor Frankenstein”. Durante noventa minutos polas rúas solitarias do pobo resoan as vellas palabras do mito romántico. No improvisado salón, entre os espectadores dúas nenas: chámanse Isabel e Ana. Seguen atentamente a proxección. Son irmás. A pequena, Ana, pregunta á maior por que o mostro mata e por que ao fin morre. Son as primeiras preguntas que Isabel resolve grazas á súa imaxinación: o mostro é un espírito que pode aparecerse sendo seu amigo e convocándoo a través de certas palabras. O que para Isabel é un xogo da imaxinación para Ana acaba sendo unha realidade vital.